بمب بلوند مریلین شکر در عیاشی وحشیانه و خیس غرق می شود، صورتش را برای یک کام شات کامل باز می کند. با عطش سیری ناپذیر، او تقدیر را می بلعد و دهانش را می بندد، قاب کوچکش در دریایی از خروس های ضربان دار گم می شود. پایان بوکاکه صورت زیبایش را با پاداش خامه ای می گذارد.